-
1 singularis
singulāris, e (singuli), zum einzelnen gehörig, I) eig.; A) im allg.: a) aus einem einzelnen bestehend, einzeln, vereinzelt, non est s.nec solivagum genus hoc, Cic.: s. homo, Caes.: s. homo privatus, Cic.: ubi aliquos singulares ex navi egredi conspexerant, Caes.: hircus, qui s. natus sit, eingeboren (griech. μονογενής), Plin.; vgl. s. hic mundus atque unigena (εις καὶ μονογενώς ουρανος γεγονώς, Plato), einzelne u. eingeschaffene, Cic.: herba s. (Ggstz. fruticosa), Plin.: s. deus, der eingeschaffene, einige, Lact. (s. Bünem. Lact. 1, 4, 8). – b) eines einzelnen, Einzel- (Ggstz. communis), pugna, Einzelkampf, Duell, Macr.: so auch certamen, Eutr.: imperium, potentia, Alleinherrschaft, Cic.: odium (Ggstz. communis invidia), Cic.: beneficium (Ggstz. commune officium civium), Cic.: sunt quaedam in te singularia (dir allein eigene, bei dir allein stattfindende Dinge)... quaedam tibi cum multis communia, Cic. – c) v. Örtl., einzeln = abgesondert, locus, Suet. Aug. 72, 2. – B) insbes.: 1) als gramm. t.t. zur Einzahl-, zum Singular gehörig, res s., ein Singular (Ggstz. multitudo), Varro LL.: casus s., Varro LL.: numerus, Quint.: s. nominativus, genetivus, Quint. – absol. = der Singular, alii dicunt in singulari hāc ovi, alii hāc ove, Varro LL.: nam cum dico ›vultus hominis‹ pro vultu, dico pluraliter, quod singulare est, Quint.: pleraque, quae ex multitudine————cum transeunt in singulare, difficulter efferuntur ore, Varro LL. – 2) singulārēs, ium, m., die Eliten, ein zu Entsendungen gebrauchtes, berittenes Korps, a) im Gefolge des Kaisers, berittene Feldjäger od. Armeegendarmen, ala singularium, Tac. hist. 4, 70 (u. dazu Heräus u. Orelli): cohors singularium, Corp. inscr. Lat. 8, 9058 (vgl. 8, 2825 u. 9055): gew. vollst. equites singulares, Hyg. de munit. castr. § 7 u. 8 a. Corp. inscr. Lat. 6, 3227: so auch praefectus equitum singulariorum (Genet. Plur. von singularius), Corp. inscr. Lat. 11, 1836. – b) in dem Offizium der Präfekten, zu Entsendungen in die Provinzen gebraucht, Cod. Iust. 1, 27, 1. § 8. – 3) singulāris, is, f., die Witwe, Commodian. instr. 2, 31 (30), 15. – II) übtr.: 1) besonder = eine Ausnahme von allgemeinen Rechtsgrundsätzen enthaltend, ius, ICt. – 2) einzig, eigentümlich, charakteristisch in seiner Beschaffenheit, u. dah. ausgezeichnet, vorzüglich, außerordentlich, a) im guten Sinne: Aristoteles meo iudicio in philosophia prope s., Cic.: qui ingenio atque animo singulares, Cic.: Pompei singularis eximiaque virtus, Cic.: fides s., Nep.: quid tam singulare (est) quam ut ex senatus consulto legibus solutus consul ante fieret, quam ullum alium magistratum per leges capere licuisset? Cic. de imp. Pomp. 62. – b) im üblen Sinne, absonderlich, crudelitas, Caes.: nequitia, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > singularis
-
2 singularis
singŭlāris, e, adj. [singuli].I.Lit.A.In gen., one by one, one at a time, alone, single, solitary; alone of its kind, singular (class.;B.syn.: unus, unicus): non singulare nec solivagum genus (sc. homines),
i. e. solitary, Cic. Rep. 1, 25, 39:hostes ubi ex litore aliquos singulares ex navi egredientes conspexerant,
Caes. B. G. 4, 26:homo,
id. ib. 7, 8, 3; so,homo (with privatus, and opp. isti conquisiti coloni),
Cic. Agr. 2, 35, 97:singularis mundus atque unigena,
id. Univ. 4 med.:praeconium Dei singularis facere,
Lact. 4, 4, 8; cf. Cic. Ac. 1, 7, 26:natus,
Plin. 28, 10, 42, § 153:herba (opp. fruticosa),
id. 27, 9, 55, § 78: singularis ferus, a wild boar (hence, Fr. sanglier), Vulg. Psa. 79, 14:hominem dominandi cupidum aut imperii singularis,
sole command, exclusive dominion, Cic. Rep. 1, 33, 50; so,singulare imperium et potestas regia,
id. ib. 2, 9, 15:sunt quaedam in te singularia... quaedam tibi cum multis communia,
id. Verr. 2, 3, 88, § 206:singulare beneficium (opp. commune officium civium),
id. Fam. 1, 9, 4:odium (opp. communis invidia),
id. Sull. 1, 1:quam invisa sit singularis potentia et miseranda vita,
Nep. Dion, 9, 5:pugna,
Macr. S. 5, 2:si quando quid secreto agere proposuisset, erat illi locus in edito singularis,
particular, separate, Suet. Aug. 72.—In partic.1.In gram., of or belonging to unity, singular:2.singularis casus,
Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;10, § 54 ib.: numerus,
Quint. 1, 5, 42; 1, 6, 25; 8, 3, 20; Gell. 19, 8, 13:nominativus,
Quint. 1, 6, 14:genitivus,
id. 1, 6, 26 et saep. —Also absol., the singular number:alii dicunt in singulari hac ovi et avi, alii hac ove et ave,
Varr. L. L. 8, § 66 Müll.; Quint. 8, 6, 28; 4, 5, 25 al.—In milit lang., subst.: singŭlāris, is, m.a.In gen., an orderly man (ordonance), assigned to officers of all kinds and ranks for executing their orders (called apparitor, Lampr. Alex. Sev. 52):b.SINGVLARIS COS (consulis),
Inscr. Orell. 2003; cf. ib. 3529 sq.; 3591; 6771 al.—Esp., under the emperors, equites singulares Augusti, or only equites singulares, a select horse body-guard (selected from barbarous nations, as Bessi, Thraces, Bæti, etc.), Tac. H. 4, 70; Hyg. m. c. §§ 23 and 30; Inscr. Grut. 1041, 12 al.; cf. on the Singulares, Henzen, Sugli Equiti Singolari, Roma, 1850; Becker, Antiq. tom. 3, pass. 2, p. 387 sq.—3.In the time of the later emperors, singulares, a kind of imperial clerks, sent into the provinces, Cod. Just. 1, 27, 1, § 8; cf. Lyd. Meg. 3, 7.—II.Trop., singular, unique, matchless, unparalleled, extraordinary, remarkable (syn.: unicus, eximius, praestans;1. a.very freq. both in a good and in a bad sense): Aristoteles meo judicio in philosophiā prope singularis,
Cic. Ac. 2, 43, 132:Cato, summus et singularis vir,
id. Brut. 85, 293:vir ingenii naturā praestans, singularis perfectusque undique,
Quint. 12, 1, 25; so,homines ingenio atque animo,
Cic. Div. 2, 47, 97:adulescens,
Plin. Ep. 7, 24, 2.—Of things:Antonii incredibilis quaedam et prope singularis et divina vis ingenii videtur,
Cic. de Or. 1, 38, 172:singularis eximiaque virtus,
id. Imp. Pomp. 1, 3; so,singularis et incredibilis virtus,
id. Att. 14, 15, 3; cf. id. Fam. 1, 9, 4:integritas atque innocentia singularis,
id. Div. in Caecil. 9, 27:Treviri, quorum inter Gallos virtutis opinio est singularis,
Caes. B. G. 2, 24:Pompeius gratias tibi agit singulares,
Cic. Fam. 13, 41, 1; cf.:mihi gratias egistis singularibus verbis,
id. Cat. 4, 3:fides,
Nep. Att. 4:singulare omnium saeculorum exemplum,
Just. 2, 4, 6.—In a bad sense:nequitia ac turpitudo singularis,
Cic. Verr. 2, 3, 44, § 106; so,nequitia,
id. ib. 2, 2, 54, § 134; id. Fin. 5, 20, 56:impudentia,
id. Verr. 2, 2, 7, § 18: audacia (with scelus incredibile), id. Fragm. ap. Quint. 4, 2, 105:singularis et nefaria crudelitas,
Caes. B. G. 7, 77.— Hence, adv.: singŭlārĭter ( singlā-rĭter, Lucr. 6, 1067).In gen. (ante- and post-class.):b.quae memorare queam inter se singlariter apta, Lucr. l. l. Munro (Lachm. singillariter): a juventā singulariter sedens,
apart, separately, Paul. Nol. Carm. 21, 727.—In partic. (acc. to I. B. 1.), in the singular number:2.quod pluralia singulariter et singularia pluraliter efferuntur,
Quint. 1, 5, 16; 1, 7, 18; 9, 3, 20:dici,
Gell. 19, 8, 12; Dig. 27, 6, 1 al.—(Acc. to II.) Particularly, exceedingly:aliquem diligere,
Cic. Verr. 2, 2, 47, § 117:et miror et diligo,
Plin. Ep. 1, 22, 1:amo,
id. ib. 4, 15, 1. -
3 einzig
[723] einzig, unicus (sowohl der Zahl nach, z.B. filius; als übtr. = sehr ausgezeichnet der Beschaffenheit nach). – singularis (einzeln, z.B. singularis homo privatus; übtr. einzig der Beschaffenheit nach). – unus (nur der eine). – solus (alleinig): verb. unus et solus od. unus solus od. solus unus (s. unten). – einzig in seiner Art sein, suo genere singularem esse: kein ei., nemo omnium: fast kein ei., haud fere quisquam: ein ei. Mal, semel: nicht ein ei Mal, ne semel quidem: ei. nur, nihil aliud nisi. – Adv.unice (ausschließlich nur). – solum. modo (nur). – ei. deswegen, hac una de causa: einzig u. allein, unus et solus od. unus solus od. (selten) solus unus; auch bl. unus od. solus. – Einzigkeit; z.B. bei der Ei. der Sache, cum res suo genere sit singularis.
-
4 einzeln
einzeln, unus (nur einer). – singulus (nur einmal vorhanden, nur einmal gesetzt, z.B. vestigium [Spur]: u. Plur. singuli distributiv, je einer auf einmal, z.B. verba). – singularis (zur Gattung des einmal Vorhandenen gehörig, z.B. singularis homo privatus [ein einz. Privatmann]: singulare genus hoc [einzeln lebend]: u. aliqui singulares, einige einzelne Leute: u. imperium singulare, eines einzelnen). – segregatus (getrennt, z.B. verba). – alius post alium (einer nach dem andern). – solus (allein). – rarus (nicht dicht im Raume beisammen). – sparsus (hier und da zerstreut). – caelebs (ehelos, w. s.). – jeder ei., singuli (z.B. singulae legiones); od. quisque (z.B. suam quisque classem administrabat): kein ei., nemo unus (subst. u. adj., v. Pers., z.B. nemo unus civis); nullus unus (adj., v. Lebl. u. Abstr., z.B. nulla una secta). – die ei. Fälle, species (z.B. scelerum): in ei. Fällen, s. bisweilen: nur in ei. Fällen, raro (selten). – einzelne Feinde, quidam hostium od. ex hostibus: einzelne Leute, singulares homines (einzeln gehende etc.): einzelne (einzeln stehende) Posten, laxatae custodiae. – ei. lebende Tiere, bestiae solivagae: ei. leben, solitariam vitam degere (allein, von aller Gesellschaft entfernt leben); vitam caelibem vivere (ohne Gattin). – ei. dastehen, stehen, s. 1. allein (stehen). – ins einzelne gehen, singula sequi od. persequi (im allg.); agere de singulis (als Redner); scribere de singulis rebus (bei [722] brieflichen Nachrichten); rem ordine, ut gesta est, narrare (einen Vorgang im Detail erzählen). – Adv.singulatim (z.B. ei. jedem antworten, sing. unicuique respondere). – separatim (Ggstz. simul, z.B. malle adversus singulos [gegen einen einzelnen] separatim [einzeln] quam adversus duos simul rem gerere). – raro (selten, z.B. inveniri)
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Латинский
- Немецкий